"Dena
faltsua da, gauzaren bat izan ezik". Urduritasunak traizio. Egiak irrist
eta mingainak plaust. Hitzak agerian utzi zuen beste hori nabarmen. Ageriaren
agerira ailegatu dira ezeren eredu ez diren horiek, ezinago ustel eta zital,
eta ustezko duintasun bati eusten diotelakoan, an-tzezkizunak hartu duen
kolorearen nabarrarekin hurrena zer izanen den beldur da herritarra. Nondik ez?
Txotxongiloen
eszenario xahua; egiazko inaus eternoaren aurpegia; pantomimaren gonazpia.
Peniten-tzia ederra gurea, inoiz laino artean gaztelua gailendu bazen, gerora
bekatua garesti agindu digu auzolagunak. Edo halabeharrezko teilapeko nagusi-kuadrilak.
Amen.
Honekin
gora eta behera goizero jaiki behar izatea nekagarria da; itsasontziak nola
hondoratzen ari diren aurrez aurre ikusiz, larrutik ordainduz, gogotik
pairatuz. Eta bitartean herri bat bere etorkizunaren esperoan dago. Halako
baldin-tzetan, egin kontu ze fitxa mugi daitekeen xake-taulan. Gure egiazko
ardura errotik aldarazi digute, eta orain beste arazo batzuk geure egin
dizkigutela, benetako erronka, helburua eta kezka bigarren plano batera aldatu
da.
Euri-jasa
honen aldean, aurtengo neguak ekarritako euri eta elurrak nahiago, zalantzarik
gabe. Iruditu ere iruditu baitzait eguraldiaren atala (telebistako saioetan,
bederen) gero eta luzeagoa dela, albistegi nagusia hutsalagoa den neurrian. Guk
ere, a zer ardurak (ez bakarrik igogailuan, orain arte bezala) eguzkia izanen
ote dugun, lainoa, eguzkia laino giroaz, euria, kazkabarra eta arratsean euri,
euri-jasa haizedunak, elurra 500 metrotik gora, zirimiria edo haizegoa, atx!
Bi
eguraldi klase, hara. Bata jasangaitza egin zaigun heinean, bestean trebatu
gara kurios eta fin. Beharra akaso, edo terapia preziso, portzikaso.
Hala, bi haizego klase. Batak burukomina ekartzen dio hainbati (ez samurra
gainera), baina ibuprofenoa hartuta arintzen da mina. Bestearen nahasmena
sendatzeko pastillarik ez, ordea.