Edozein moduz, etxe-izenekin daukat aspaldian arreta hartua, eta ez bereziki ohiko eta usazko etxe-izenekin, horiekin beti izan baitut lilura eta gozamena. Azken hamarkadetako beste uholde batek narritatzen nau.
Tradizioak eman ditu Santxonea, Petrienea eta Simonen Borda; Etxegaraia eta Etxeberria; Errementenea eta ArgiƱenea; Danboriena; Jauregia eta Kondetxea; Errotagibela, Elizaldea, Goiburua eta Errekondoa; Maisuetxea eta Apezenea; Urdingobaita; Xumardi eta Sagastia; Tolaretxipi, Telleria eta Aroztegia; Iparrea, Sansinea, Altzualdegainea eta Kikerrenea... Etxeetan bizitakoei erreferentzia egiten diotenak, etxearen ezaugarriak edota kokapenak ematen dituztenak, edo toponimoak dira hauek, besteak beste.

Are
gehiago: Iparraldeko kostaldeko herri berean (hurbil aski, gainera) aurkitu
ditut Zatozte batetik, eta Emak bakia, bestetik. Aipamen beharrik
ez dutelakoan.
Muturreko
bi argazki dira lehen izen-multzoa eta bigarrena. Pragmatismotik idealismora.
Moda kontua izanen da; etxe berriak, belaunaldi berriak, korronte berriak. Edo
hori, edo senaren lausotzea uste baino arinago ari da. Espainiar tradizioko Ambiciones
bezalakorik ikusiko ez dugun esperantzaz nago betiere, at, at! Hori da hori,
kopetazko intentzio-aitortza... Baina, gero eta hurbilago ditugu inguruko eta
urrutiko tradizioak, eta hasieran arrotz dena, azkenik gure ere bada.

Nire
obsesioa izanen da, zer eginen diogu! Egia da, halere, gaur den egun
etxe-izenak baino, etxeak berak kezkatzen gaituela puskaz gehiago. Egoera zein
den ikusirik, eta azalkeriatik ihesi, gaur etxe askok Maizterrenea luke
izenik egokiena. Edo Besterena. Eta ez arestian aipatuak.